Documentaire this is rik
Documentaire this is rik
Een dag in het leven van...
"We zijn er, maar waar ben jij?" verschijnt op WhatsApp. Ik neem de lift naar het gelijkvloers en ga buiten polshoogte nemen. Ik zie Bas en zwaai naar hem. Hij staat op de stoep voor ons huis, 100 meter verderop. Mijn kantoor is daar niet, daar woon ik. Ik hou werk en privé gescheiden, vertel ik mezelf.
Anouk is er ook zie ik. Ik stap tot bij hen en we knuffelen even. Ik ben een knuffelaar. Altijd al geweest. Het is daar te doen, wijs ik naar waar ik vandaan kom. Bas en ik wandelen erheen en Anouk rijdt de auto daarheen. De koffer ligt afgeladen vol met materiaal: camera's, statieven, lampen en een paar koffers.
Het team fijne mensen dat vanuit Utrecht mijn belangen zeer ter harte neemt, heeft besloten "A day in the life" te maken, met mij als onderwerp.
'A day in the life' is een van mijn favoriete nummers aller tijden. Niet alleen omdat het de perfecte symbiose is van twee nummers van twee componisten, maar vooral vanwege het magistrale: "4000 holes in Blackburn Lancaster and though the holes were rather small, they had to count them all, now they know how many holes it takes to fill the Albert Hall". De ondraaglijke lichtheid van het bestaan en de onzin waarmee mensen zich ongeldig houden in een paar zinnen samengevat.
We laden de camera's en toebehoren uit en nemen de lift naar de 3de etage. "Welkom in mijn plekje", zeg ik, als ik de deur open greef ik hen een korte rondleiding.
Officieel heet dit plekje 'mijn kantoor', maar ik heb het altijd vreselijk gevonden om naar kantoor te gaan en kantoordingen te doen en heet deze plek dus alleen 'kantoor'. Ik heb nu eenmaal een bedrijf waarvan ik het enige product ben, maar ook de COO, CMO, CFO en de CEO. Dus heb ik een kantoor. Ons plekje als product Rik niet aan het reizen is.
Ik ben een eenmanscircus. Niet alleen onderweg, maar ook achter de schermen. Ik schrijf alle teksten zelf, ik maak alle slides zelf, ik maak elke keynote zelf, telkens weer opnieuw, opnieuw en opnieuw. Ik ben dag en nacht bezig met het verzamelen van informatie, het verwerken ervan en het creëren van nieuwe zinnen, beelden en verhalen. Daarom doe ik de verkoop, logistiek en marketing niet langer zelf. Daarvoor werk ik nu al ruim een jaar lang samen met You Agency en dat bevalt me opperbest. Zij verlossen me van alle beslommeringen die me hinderen om volop creatief te kunnen zijn.
Zij zitten in Utrecht en ik in Dendermonde. Als ik niet aan het reizen ben tenminste. Vandaag reis ik niet en komen Anouk, Bas en Claire naar Dendermonde. Iets later komt Claire toe. Wie me al geboekt heeft in het voorbije jaar, kent haar al. Ze zorgt voor de klanten en mezelf én doet dat goed.
"Dit is mijn RikVera-hok, mijn plekje, 120m2 waar ik de keynote spreker ben, online sessies geef, opnames maak, creëer, teken, schrijf, nadenk en mensen ontvang", zeg ik fier.
Terwijl ik koffie zet, zet Bas zijn spullen alvast klaar. Hij heeft niet alleen veel materiaal, maar ook een heel draaiboek mee en neemt dat met me door. "Mag ik dat mooie storyboard houden?", vraag ik blij als een kind. Ik vraag me af of Bas weet dat ik liefst afwijk van een script? Afhankelijk van wat zich aandient en waarheen mijn geest meandert?
Stomweg noem ik Bas tweemaal Bram. Ik merk het niet en hij is te beleefd om me terecht te wijzen. Als Bas kijkt hoe hij me in mijn studio kan filmen, een kamer verderop, zegt Anouk me zacht: "Het is Bas, je zei Bram."
Bas en Anouk maken dus "Een dag in het leven van Rik: wat gebeurt er allemaal achter de schermen daar in Dendermonde?". Claire werkt een dagje op kantoor in "Het pittoreske Vlaanderen" zoals Bas schrijft op de sociale media.
Straks gaat we nog even samen eten, met ons vieren gaan we de samenwerking en de resultaten ervan vieren. De zon schijnt, het is een heerlijke dag en ik heb er zin in.
Eerst maken we opnames op kantoor. Bas praat met mij terwijl de camera's en de lampen op me gericht staan in de kleine studio. Ik drink koffie en babbel ronduit. We filmen ook aan de tafel waar ik graag met mensen zit, om er dingen te bespreken of te bedenken. Ik maak een tekening en Bas filmt.
Daarna zakken we af naar mijn woonhuis. Het weer is geweldig en we praten verder, eerst lekker binnen terwijl ik koffie drink en daarna gaan we in de schaduw van de oude treur-es verder terwijl ik alweer koffie drink. Het gaat allemaal zeer ongedwongen en lekker spontaan. Het zou de laatste zonnige dag van de zomer worden. Daarna regent het wekenlang.
Nu, weken later, vraag ik me af wat ik allemaal verteld heb en ben ik zelf nieuwsgierig naar die "Dag in het leven". Jij ook?